سالها می گذرد وبا خود ماه های رمضانش را می آورد و زودتر از رفتن خود رمضانش را می برد و هرکس به قدر توان با نور مهتاب این ماه از ظلمت کده ی این دنیا ره توشه ای برمی چیند؛عده ای بعد از کسوف ماه کیسه ی خود به زمین کشیده و سوراخی به اندازه ی غفلت خویش می سازند و هر آنچه جمع کرده با حماقت و اهمال کاری ذره ذره به زمین می ریزند و خود از این زیان آشکار خویش غافلند و رویا بهشتیشان را به احتساب توبره ی پر از خالی خویش می سازند…زهی خیال باطل…!!! واما حق آن است که هرکس بگوید:«من چه می کنم؟؟!!»

و اما بنده محض اشاعه معروف به دور ازهر نوع ظاهر سازی(انشاءالله) به یمن این ماه مبارک(نگید  دیر که هنوز وقت هست)و پذیرش همه ی شما دوستان در کلاس انسان سازی رمضان هم نشین شما شده ایم بر سر سفره ی پر نعمت تفسیر نکته ای سوره مبارکه ی مومنون(البته به حد توان) انشاءالله که مهمانان شاکر و قابلی باشیم در مقابل میزبانی به قابلی خدای عزیزمان.

صفات برجسته ی مومنان:

1-(قد افلح المومنون)مومنان رستگارند زیرا شکافنده و برنده ی موانع در راه خویش اند (فلح و فلاح = شکافتن و بریدن )(از اولش باهات طی می کنند که هواست باشه مومنی کردن خیلی سخته!باید با قدرت یه جوونه ی تازه کلی خاک و کنار بزنی!!)     2-خشوع در نماز:مومنان نه تنها نماز را برپا می دارند بلکه علاوه بر آن خشوع  شرط بلا فصل نماز هایشان است یعنی نمازشان فاقدحرکات و الفاظ بی روح و بی معنی است.

کلیدی از پیامبر«صلی علیه وآله»:حضرت رسول «صلی الله علیه»مردی را دیدند که در حال نماز با ریش خود بازی می کند فرمودند:«اگر او در قلبش خشوع بود اعضای بدنش نیز خاشع می شدند.» از این شریفه نتیجه می آید که خشوغ درون برخشوع بیرون اثر گذار است پس خشوع بیرون هم می تواند برخشوع درون کمک کند

پس حالا شاید وقت آن رسیده باشد که رویای حضور قلب در نمازمان را به عرصه واقعیات عملی نمازمان تبدیل کنیم که ادب و خشوع ظاهری و در نظر داشتن اینکه در مقابل چه کسی ایستاده ای؟!!عامل موثری است در تحقق این ایده آل.